در میان خاطراتی که در ایران سالهای اخیر نوشته شده است خاطرات زیدآبادی یکی از خواندنیترین آنهاست. قلم بسیار صمیمی نویسنده که نثری دلکش و پاک و پیراسته دارد خواننده را با خود میکشد و میبرد. نمونهای است از این سخن معروف که سخن چون از دل بر آید لاجرم بر دل نشیند. جدای از اینها خاطرات زیدآبادی برای مردمنامهنویس از فواید تاریخی ویژهای برخوردار است و برای تحقیق در سویهها و گوشههای زندگانی روزمره مردم به درجات به کار میآید. باید امیدوار بود که قلم او همچنان در گردش باشد و سانسور و ممنوعیت آسیب جدی به کار او وارد نیاورد.
گویا قلم او - که صمیمانه و ساده روایت میکند - خواب بعضیها را آشفته میسازد! ...
متون خاطرهنگاری از مواد و منابع بسبار پراهمیت تاریخ مردم هستند. از آن میان زنداننامهها جایگاه بسیار ویژهای دارند.
داریوش رحمانیان
